Wij mochten bij de Pinksterdienst genieten van prachtige bloemen.

De bolvormige vaas staat voor de aarde. De rode bladeren zijn de ‘wolken’ Hemelvaart en gele tongen het vuur van de Geest…

Onze jongste dochter woont met haar man en vier kinderen al weer heel wat jaren in Londen. Frieda en ik zijn daar inmiddels al ongeveer 45 keer een kleine week op bezoek geweest. En als we daar zijn, gaan we op zondag meestal met de hele of halve familie naar hun anglicaanse kerk. Maar af en toe vervul ik mijn “zondagse plicht” in een prachtige kerk in het centrum van Londen. Deze kerk draagt de mooie naam Sint Martin-in-the-Fields oftewel Sint Martinus- in de Velden.

Nu wil het toeval dat deze Londense kerk nogal wat overeenkomsten vertoont met onze mooie Wirdummer kerk. Beide kerken zijn vernoemd naar Sint Martinus, de bisschop van Tours. Ook zijn ze allebei gesticht rond 1220. Toen leken ze natuurlijk nog in het geheel niet op de huidige kerken: ze werden in die tijd gebouwd van hout en stro en waren vanzelfsprekend omgeven door velden oftewel fields. In plaats van velden wordt onze Sint Martinus al sinds eeuwen omgeven door een mooie “rondweg” van 150 meter, qua vorm enigszins te vergelijken met de kilometerslange Leeuwarder rondweg.
Beide kerken hebben ongeveer evenveel zitplaatsen, bovenin hebben beide een tongewelf en worden ze bekroond door een toren met spits, al is die in Londen speelser en sierlijker. Zij en wij hebben ook prachtige herenbanken met versieringen. De herenbank waar Frieda en ik ’s zondags in Wirdum zitten, heeft twee zuilen met bovenin Korintische versieringen. De herenbanken in Londen hebben nota bene dezelfde versieringen. Ook is er in de Londense variant een speciale bank voor de koninklijke familie die een paar honderd meter verder in Buckingham Palace woont. Daarnaast heeft de Londense Sint Martinus nog iets wat we in Wirdum ook niet hebben, namelijk een crypte of ondergrondse ruimte met daarin een café, winkel en galerie. En ik heb op vrijdagmiddag al heel wat keren een lunchconcert bijgewoond, verzorgd door studenten van het nabijgelegen conservatorium. Lees verder →

Van dinsdag 28 mei t/m zaterdag 01 juni werd de wandelelfstedentocht gehouden. In vijf dagen een afstand van 207 km overbruggen met vertrek en terugkeer in Leeuwarden. Dit jaar met prachtig weer. Hier nemen natuurlijk ook mensen uit Wirdum en omgeving aan deel.  Wie dat waren? Kijk maar mee…

Lectio Divina

De Lectio Divina is een speciale manier om spiritueel de Bijbel te lezen. Al in de eerste eeuwen van het christendom is deze leespraktijk ontwikkeld. In Lectio Divina gaat het om de tekst van binnenuit verstaan. Je beluistert een korte bijbeltekst met aandacht en mediteert er dan in stilte over. Je proeft de woorden als het ware heel goed en laat ze tot je spreken, zodat ze tot leven komen.
Als je zo een tijdje mediterend bezig bent met de woorden van de tekst, zul je merken dat de woorden bezig gaan met jóu. Het kan heel verrassend zijn wat de tekst jou vandaag te zeggen heeft. Het is een beproefde manier om je ziel op adem te laten komen in alle jachtigheid van ons bestaan.

Wanneer:  zaterdag 6 juli 2019
Tijd: van 16.00 uur tot ongeveer 16.45 uur
Waar: in de “Fikarij” tegenover de kerk in Wirdum
Voor wie: voor ieder die mee wil doen, kennis van de Bijbel is geen
voorwaarde
Begeleiding: ds Wiebrig de Boer-Romkema
Vragen? wiebrigdeboer@cs.com of 06-81477858

Van harte welkom!

In de laatste dienst van maart preekte onze voorganger over de Verloren Zoon. Een verhaal uit de Bijbel dat we allemaal wel kennen en bij ieder van ons misschien wel eens de vraag heeft doen rijzen: “Met wie van de twee zonen identificeer ik me het meest?” Op een verjaardagfeestje een week later kwamen dit verhaal en diezelfde vraag ook ter sprake. Oud-gemeentelid Teake Posthuma vertelde bij die gelegenheid dat hierover een gedicht is geschreven dat door hem in het Fries is vertaald. Beide gedichten – de Nederlandse versie en de Friese vertaling – zijn hieronder afgedrukt.

Een man had twee zonen             In man hie twa soannen
(naar Lucas 15, 11-32)                (nei Lukus 15, 11-32)

Hij heeft het vaderhuis nog          Hy kaam by heit nea bûten
nooit verlaten, deed alles wat       ’t stek, die alles wat in oar
er van hem werd verwacht,          fan him ferwachte,
genoot niet van het leven of         genoat net fan it libben, ’t gyng
met mate, heeft blind gehoor-      him gau te gek, hat blyn gehoar-
zaamd, enkel plicht betracht.        sum west, inkeld plicht betrachte.
Die ander kon het nergens           Dy oare koe it nearne
rooien want hem riep steeds        roaie want him rôp altyd
een volgend avontuur.                 wer it aventoer.
Hij at met zwijnen, sliep bij          Hy iet mei bargen, lei by
lichtekooien.                               lichtekoaien.
Hartstocht dreef hem, heimwee,  Hertstocht dreau him, langstme,
heilig vuur.                                 hillich fjoer.

Mij werden beiden op den duur    My waarden beide op ‘en doer
vertrouwd alsof ze twee van        fertroud as yn mysels twa
mijn gezichten tonen.                 libbenseigen boarnen.
Ik heb om hen geleden en          Wat ha ik om har lijd en
gerouwd, maar leer ze nu           roud, mar lear se no
omarmen als mijn zonen.            t’ omearmjen as myn soannen.

Hein Stufkens (oersetting: Teake Posthuma)

Arie

St Patrick’s Cathedral

Kom je in New York dan vallen natuurlijk direct de enorm hoge gebouwen op. Toch vind je ook tussen die gebouwen kerken. Zoals de Saint Patrick’s Cathedral. Sta je voor de kerk dan is dat, ook tussen de hoge gebouwen, een indrukwekkende kathedraal.

Sta je echter op één van die hele hoge gebouwen,   dan ziet dat er toch echt anders uit…

Meer informatie over de kathedraal zelf vindt u op: https://www.saintpatrickscathedral.org/