Snein 18 april wie de ôfslutting fan it winterwurk. Da Wiebrig de Boer Romkema eide it tsjerklike jier mei ús oer:

Fan ’t winter gie ‘It goede libben’ as tema mei ús mei,
mar coronasoargen en – maatregels wienen der ek op ús wei.

‘Bloeie yn Gods Ljocht’ hearde der ek noch by,
want alle dagen is it Ljocht fan Syn Leafde wer as nij.

Dochs moasten wy yn dit winterskoft wol hieltyd wer ‘omstean leare’,
dat wie mei gjin mooglikheid te kearen.

Wat we sa moai betocht hienen, koe net trochgean of moast op in oare wize,
noch in gelok: we rekken der ûnderweis net alhiel yn fertize.

Op de startsnein yn septimber koe der noch wat mear as no,
doe hienen we sels noch in kofje-to-go.

Jimme moaie foto’s oer it goede libben seagen we op it skerm,
en doe nei de Fikarijtún foar in neisit, mei in knapsek mei lekkers ûnder de earm.

Dêrnei hawwe we in soad misse moatten,
wa wit komt der wer wat mear romte ynkoarten.

Net sjonge, en dat foar in protestant!
Gjin kofje mei cake yn it koar en yn pypfol prate oan ‘e kant. Lees verder →

Groen ontluikt de aarde uit het slapend graan,
nu de zon de zaden roept om op te staan.
Liefde staat op, wordt wakker uit de dood.
Liefde draagt, als koren, halmen, vol en groot
 
Onder steen bedolven lijkt de liefde Gods.
Rest haar niets dan rusten in de harde rots?
Diep in het graf is Hij de weg gegaan
van het zaad dat stervend nieuw ontkiemt tot graan.
 
Zaad van God, verloren in de harde steen
en ons hart, in doornen vruchteloos alleen –
heen is de nacht, de derde dag breekt aan.
Liefde staat te wuiven als het groene graan.

Liedboek, Lied 625

Door de voedselbank te ondersteunen zorgen we er samen voor dat armoede wordt bestreden, voedseloverschotten verdwijnen en het milieu minder wordt belast.

Tip voor de maand april:  Pasta/ rijst/ pastakruiden/ saus

Vanuit Wirdum willen wij helpen. De voedselmand staat de hele maand in de plaatselijke Centerrr.

Kom naar de Centerrr om daar mee te helpen om de mand te vullen!!!

Dat it paad op dy takomt
en de wyn de goede kant út waait.
Dat de sinne blier dyn antlit beskynt,
de rein dyn lannen myld bedript
en oant wy elkoar wer moetsje
meist burgen wêze yn de palm fan Gods hân.

Dat de weg zich voor je opent.
Dat de wint je steunt in de rug.
Dat de zon je gezicht verwarmt,
de regen je veld vruchtbaar maakt
en totdat wij elkaar weer zien:
dat God je in de palm van zijn hand bewaart.

May the road rise up to meet you.
May the wind be always at your back.
Mar the sun shine warm upon your face.
May the rain fall soft upon you field,
and util we meet again;
May God hold you in the palm of his hand.

Al flink wat jaren worden er bij de kerkdiensten in de Sint Martinuskerk in Wirdum foto’s gemaakt. Foto’s voor het zon-dagboek dat van die dienst wordt gemaakt en voor plaatsing op deze website.

Tijdens de kerkdienst op Pasen wordt de ‘oude’ Paaskaars weggegeven aan iemand die zich bijzonder heeft ingezet voor het gemeentewerk.  Wie diegene is blijft altijd de vraag tot het moment tijdens die kerkdienst.  Voor de fotograaf het moment om te kijken hoe de foto’s het beste kunnen worden gemaakt.

Ook bij Pasen 2021 verliep het zoals verwacht totdat bleek dat deze keer de fotograaf zelf de Paaskaars kreeg. Dat is dan wel even schakelen….  Opeens sta je niet achter maar voor de camera. Een van de andere fotografen had de camera ook bij zich. En nog later bleek dat de kleinkinderen enthousiast meekeken via de livestream.

Dank voor de waardering en verrassing.  Hoop ik nog langere tijd achter de camera en voor de website te kunnen blijven werken.

De steen is weggerold! Alles staat weer open!
De dood jaagt ons geen angst meer aan, dus wat houdt ons nog tegen? Nu kunnen we vol vertrouwen delen van wat Hij ons gaf. Hij had ons lief en gaf ons alles, zonder reserves. Laten we Zijn voorbeeld volgen. Laten we de zieken bezoeken.
De dorstigen laven. De hongerigen voeden. De vreemdeling onderdak bieden. De naakten kleden. De doden begraven. Zorg dragen voor de aarde. Halleluja. De Heer is waarlijk opgestaan.

‘Wie God liefheeft, moet ook de ander liefhebben’ 1 Johannes 4:21
In de traditie van de kerk zijn de zes – later zeven – daden die Jezus noemt gaandeweg de zeven werken van barmhartigheid gaan heten. Een titel die je kunt lezen als een samenvatting en die duidelijk maakt: bij alle werken is het barmhartigheid waar het ten diepste om draait. Wil je je hart openstellen voor de ander, wil je er daadwerkelijk zijn als die ander een beroep op jou doet met zijn honger, dorst of ziekte? Wees barmhartig. Sommigen zien dit vervolgens weer als een samenvatting van de boodschap van de Bijbel. Voed de hongerigen en geef de dorstigen te drinken; geef de vreemdelingen onderdak en kleed wie naakt is; bezoek wie ziek is en gevangen zit en begraaf de doden. Zeven
keer barmhartigheid. Zodat de ander ervaart: ik ben er voor jou.

Bij de schikking
Wie God liefheeft, heeft ook de ander lief. Het hart is vol met bloemen. De stammen en stenen zijn vervangen door meer vazen. Allerlei witte en gele voorjaarsbloemen zijn gebruikt. De vorm van het hart wordt geaccentueerd door buxustakjes. Zo verbinden we de tijd voor Pasen met Pasen.

Als iemand de Waarheid spreekt, komt dat hard aan. We zouden de Waarheid kunnen omarmen, maar lopen er vaak liever voor weg. Of erger nog: we maken Hem voor leugenaar uit. We zien het gebeuren, de dag dat Jezus wordt veroordeeld en gekruisigd. Maar ook nu nog, wijzen we de Waarheid af. Vandaag staan we hier bij stil en keren ons naar binnen. We onderzoeken ons eigen hart. Zijn wij bereid om de Waarheid te horen? Of wijzen we Hem af, zelfs tot in de dood?

De tekst komt uit het gedicht van Menno van der Beek (couplet 6)
Zijn hart was vast te groot, want de regering, het geld, de macht en andere groeperingen hebben hem opgepakt en ergens opgesloten waar wij dan weer geschrokken op bezoek gingen.

Bij de schikking
Op Goede Vrijdag staat de kruisiging centraal. Een -dood- stille tijd. Het verraad, de verloochening en de
kruisiging. Tussen de stenen worden zilverlingen gelegd als verwijzing naar het verraad. Een kruis van stekelige
acaciatakken ligt horizontaal of staat verticaal in het hart. Het hart is gesloten. We richten ons niet meer naar
buiten, we zijn naar binnen gericht.

7 keer barmhartigheid

We zorgen voor de doden, omdat we zorg dragen voor elkaar tot het einde. Ieder leven is van waarde. Ieder leven wordt gezien. We noemen iemands naam en geven hem of haar een plek. We spreken onze hoop uit dat de dood niet het einde is. We geven het lichaam terug aan de aarde, waar het wacht. Net als een zaadje, is het in rust tot het tijd is om te ontkiemen in een nieuw leven.

‘Toen de zon was ondergegaan dolf ik een graf en
begroef ik het lijk’ – Tobit 2:7
Wie Mattheüs 25 leest, komt dit werk van barmhartigheid niet tegen. Toch is het al snel een van de werken geworden. Volgens sommigen om op zeven werken uit te komen. Volgens anderen omdat het begraven van de doden zeker net zo’n plicht is als iemand te eten geven: het niet doen is geen optie. Het goed begraven van de doden is in Bijbels perspectief een belangrijke gebeurtenis.
Jakob laat zijn zonen zweren dat ze zijn lichaam meenemen als ze uit Egypte zullen gaan. En Jozef van Arimathea besteedt alle moeite om Jezus goed te begraven. Ook na de dood draag je zorg voor iemand en bevestig je op die manier zijn bestaan.
Vanaf de vroege kerk speelt in het licht van de opstanding nog iets anders mee. De doden begraven betekent ook dat je iemand als het graan in de akker legt, in afwachting van de grote dag. En zo dragen we ook vandaag nog altijd zorg voor onze doden. Ze zijn ons voorgegaan, en samen met hen kijken we uit naar de
dag van het nieuwe leven.

Bij de schikking
Respect hebben voor de overledenen, de doden begraven, het leven gedenken. Woorden die bij elkaar horen. In de vazen plaatsen we paarse tulpen, paars is de kleur van reflectie en gedenken. De tulp, het symbool dat we eerder gebruikten om het gebed te symboliseren, past ook mooi bij deze thematiek. De verbinding tussen de vaasjes wordt gelegd door rozemarijn. Het bitterzoete kruid, de herinnering aan
leven.

Ik geloof in God,

zoals een blinde gelooft in de zon.

Niet omdat hij ze ziet,

maar omdat hij ze voelt.

Phil Bosman