Wie kent niet het bekende garagebedrijf Haaima in ons dorp. Menig dorpsgenoot heeft daar in de afgelopen jaren zijn of haar eerste automobiel aangeschaft. In de middag van de 28e april kwamen flink wat mensen uit Wirdum er achter dat Piebe Haaima een bijzondere collectie Peugeots heeft verzameld. En wij mochten dit museum bekijken.

Er moesten extra stoelen worden geplaatst om alle bezoekers te laten zitten. Na koffie met oranjekoek vertelde Piebe over de oprichting van autobedrijf Haaima en de ontwikkeling tot een Haaima Hylkema Peugeot. En hij vertelde prachtig over de bijzondere auto’s waar wij tussen zaten. De auto’s en andere zaken konden wij daarna bekijken waarbij Piebe en Jochum Hoekstra heel veel vragen konden beantwoorden.

Ook kregen wij de kans om het Orthopedisch Schachtenatelier van Anita Tilkema te bekijken. Gepassioneerd vertelde ze over het ontwerpen van goed en mooi orthopedisch schoeisel. Handwerk dat nog maar in een paar ateliers wordt gedaan.

Na afloop kregen Piebe, Jochum en Anita een flink applaus voor de gastvrijheid en uitleg.

Deze middag was een bijzonder mooie afsluiting van dit seizoen van bijeenkomsten georganiseerd door PKN/UVV van Wirdum.

1. Wy binne meiinoar in ryk ferskaat fan blommen
lykas in prachtich maitiidsboeket.
De winter is fan ús gongen, de maitiid is kommen,
fan it simmerskoft ha we no wol ferlet.

2. Sinne en wille kin folle tille” dat wie dit jier ús tema.
Wat wisten wy derfan hoe’t it jier ferrinne soe.
De koroanatiid frege in hieltyd kreatyf oanpassen fan ús skema,
liet ús spontaan sykje, net nei hoe’t it moast, mar nei hoe’t it koe.

3. Fan ús aktiviteiten is mear slagge dan je miskien foar mooglik hâlden.
En dan hawwe we it noch net oer wat der ek noch spontaan te belibjen wie.
Twa kear – mei mûlkapkes noch op en ôf – ús favorite lieten hjir sjonge mei jongen en mei âlden.
Op in neimiddei in Nicolaestsjinst yn Swichum en neiprate oer wa’t no mear fan Maria of fan Martha hie…

4. In protte tsjinsten noch mei in lyts ploechje en op oardel meter ôfstân,
mar online wienen we samar mei folle mear..
We hawwe it wol wat dreech mei alle beheinings hân
mar it libben naam wer in kear…

5. It slotstik fan de sneinsskoalle wie de musical op Earste Krystdei en de Palmpeaske-ontmoetingskerk op de doarpsskoalle wie sa besûnder en nij. Lees verder →

Op peaskemoarn om 06.00 oere klonk lied 216 oer it tsjerkhôf by de Sint  Martinustsjerke yn Wirdum. (Wize: “Moarning has broken”)

Dit is in moarntiid as oait de earste
’t Liet fan ‘e klyster makket God grut.
Tank foar it sjongen, tank foar de moarntiid,
beide ûntspringe nij oan it wurd.

Dau oer de ierde, sinne fan boppen,
hearlike hôftún, rook fan alear.
Tank foar de beammen, blommen en fruchten,
al wa’t hjir omrint, moetet de Hear.

Dei fan myn libben, ljocht foar myn eagen,
ljocht dat al fonkele dêr’t Eden lei
Priizgje yn ‘e moarntiid, God foar syn skepping,
priizgje bliermoedich syn nije dei.

Johannes 20:1-18
Waar de toekomst gesloten leek door de dood van Jezus, wordt deze op de Paasmorgen weer helemaal opengelegd. De Heer is opgestaan! En daarmee lijkt alles gezegd. De puzzelstukjes vallen op z’n plek. De stappen die we de afgelopen zes weken hebben gezet hebben ons bij de vreugde en verwondering van de volgelingen van Jezus gebracht. Het einde werd een nieuw begin, van waaruit we ons richten op de toekomst.

Een nieuw begin, een nieuwe lente. De groene takkenconstructie wordt bloeiend. Bloesems, tulpen, narcissen: de schikking bloeit.

De kaars werd aangestoken voor de slachtoffers in Oekraïne en al die andere plaatsen waar geweld en onrecht heerst.

Vandaag ervoeren wij de stilte van het graf. Het is de dag tussen dood en opstanding.
De kerk was open tussen half acht en acht uur in de avond.
Je kon bidden en/of een kaarsje branden rondom het kruis. Passiemuziek vulde de kerk.

We luisterden naar muziekfragmenten, voor vandaag zorgvuldig gekozen door Sándor Weerstra. Ze spreken in de stilte hun eigen taal…  

De muziekfragmenten en een toelichting kunt u bekijken op: 19.-april-16.-stille-zaterdag.-1

En u kunt de afgespeelde muziek nog vier wegen beluisteren via:  https://kerkdienstgemist.nl/streams/1520596.

Johannes 18:1 tot 19:42
Op deze dag lezen we vanaf de gevangenneming van Jezus in hoofdstuk 18 tot de graflegging waarmee hoofdstuk 19 eindigt. Bijzonder aan dit gedeelte is dat er een aantal keren wordt gesproken over dat het zo ‘zou gebeuren’ en dat Jezus zich ten volle bewust is van wat er gaat komen (18:4,9, 11). De beker die de Vader hem heeft gegeven, die kan en wil Jezus niet aan zich voorbij laten gaan. En zo krijgt het gedeelte, ook voor ons als lezers in 2022, een dubbele laag. Aan het einde van hoofdstuk 19 lijkt met het graf ook de toekomst gesloten. Houdt het hier op? Een mengeling van verslagenheid en verwachting. Jezus wist wat er ging komen, maar was dit dan de bedoeling? Het eerder door Jezus uitgesproken beeld van het zaad in de akker dat eerst moet vergaan voordat het vrucht kan dragen, wordt hier ten volle werkelijkheid. De toekomst lijkt dicht. Of ligt in het graf het nieuwe leven toch al besloten?

Bij Goede Vrijdag hoort het kruisteken waarmee we de kruisiging gedenken. Aan de groene takkenstructuur is een aantal takken horizontaal toegevoegd, zodat er een Latijns kruis is ontstaan. De verticale lijnen symboliseren de verbinding met het spirituele, de vervulling. De horizontale lijn in het kruis het aardse leven, het leven dat door zal gaan zoals het zaad in de akker. In de schikking worden vijf rode of paarse anemonen geplaatst, teken van het lijden en de rouw.

De kaars bij het bloemstuk werd aangestoken voor de slachtoffers van geweld en onrecht in Oekraïne en al die andere plaatsen in de wereld waar mensen lijden.

Johannes 13:1-15
Tijdens de maaltijd staat Jezus op. Hij pakt een waskom en gaat de leerlingen langs om hun voeten te wassen. Simon Petrus lijkt verbijsterd: hoe kan de Heer de voeten van hem, een leerling, wassen? Maar Jezus is duidelijk: als ik je voeten niet mag wassen, kun je niet bij mij horen.
De bal ligt bij Petrus, hij heeft de keus zijn voeten wel of niet te laten wassen. Vol overgave roept hij vervolgens uit ‘dan ook mijn handen en mijn hoofd’. In vers 3, voorafgaand aan de voetwassing, plaatst Johannes de voetwassing alvast in een groter kader. Jezus weet dat ‘Hij terug zal gaan naar God’. En meteen vervolgt Johannes met de beschrijving van de voetwassing.

Het is alsof Jezus het nog één keer voor wil doen, voordat Hij straks zal terugkeren naar de Vader. En daarmee zet Hij ook de toon naar de toekomst. In de kerk van Christus is een meester niet meer dan zijn slaaf, maar was je elkaars voeten. Paus Franciscus onderstreepte dat door in een gevangenis de voeten van twaalf gevangenen te wassen. Hij sprak daarbij de woorden ‘Zorg dat je broeders bent, niet in ambitie maar in dienstbaarheid’. Zo wordt Witte Donderdag een moment dat ons er weer aan herinnert nederig en dienstbaar de weg achter de Heer te gaan. Elkaar dienen, ook dat is leven met het oog op de toekomst.

De lezingen gaan over de voetwassing. Bij de schikking is een schaal en een handdoek geplaatst. Brood en wijn worden verbeeld door de korenaren en de druiventros.

Fetsje stak deze avond de kaars aan voor alle slachtoffers van het geweld in de wereld.

Lucas 22:1-23,56
Een onverwacht gedeelte voor Palmzondag, waar meestal de intocht in Jeruzalem centraal staat.
Vandaag maken we de stap naar de Pesachmaaltijd. We lezen over de voorbereidingen die Petrus en Johannes daarvoor moeten treffen, maar ook over de afspraak van Judas met de hogepriesters om Jezus uit te leveren. Tijdens de Pesachmaaltijd spreekt Jezus woorden die de eeuwen daarna in de kerk zijn blijven resoneren. Dit is mijn lichaam en dit is mijn bloed. De tekenen van brood en wijn. Als ergens de verbondenheid met Jezus zichtbaar wordt, dan wel in deze twee tekenen. Jezus plaatst het ook in de tijd.
Tot het koninkrijk van God is gekomen zal Hij niet meer drinken ‘van de vrucht van de wijnstok’. Brood en wijn worden daarmee ook een sacrament van de verwachting. Wanneer we het avondmaal vieren doen
we dat in het besef dat brood en wijn lichaam en bloed zijn, maar kijken we dus ook vooruit. Wanneer we uitspreken ‘Van U is de toekomst’ helpt het avondmaal ons ook daaraan herinneren.

De tekenen van brood en wijn staan centraal in deze lezing. De verticale zuil wordt steeds meer groen door het toevoegen van groene takken en het weghalen van grassen. Ook wordt er buxus tussen de takken geklemd, een verwijzing naar de intocht in Jeruzalem en de verbinding met Aswoensdag. Tussen de takkenstructuur worden aren geklemd als symbool voor het brood. De wijn symboliseren we door het liturgische vaatwerk bij de schikking te plaatsen.

Ook in deze dienst werd een kaars aangestoken voor de Oekraïne.

Het aprilnummer van ons kerkblad ‘Op ‘e Hichte’ is verschenen. Hieronder kunt het redactionele artikel lezen.

We kunnen er niet aan voorbij gaan, de brute inval van Rusland in de Oekraïne. De gruwelijke beelden van het oorlogsgeweld beheersen dagelijks het nieuws en staan op ons netvlies gegrift – vrouwen, kinderen, bejaarden die wanhopig hun brandende huizen, kapotgeschoten steden en dorpen proberen te ontvluchten. De angst op hun gezichten spat eraf en slaat over op velen van ons, nestelt zich onder de huid. Het houdt ons uit de slaap. Oorlog blijkt zich plotseling heel dichtbij, bijna om de hoek, af te spelen.

Waar kunnen we terecht met onze vragen, angsten en onzekerheden? Bijbelteksten over vergeving en de vijand de andere wang toekeren, klinken in deze situatie onwerkelijk. En wat moeten we in deze dagen met de slogan van de Veertigdagentijd: “Alles komt goed?!” Lees verder →

Lucas 20:9-19
Een derde gelijkenis in deze Veertigdagentijd. Jezus gebruikt het beeld van een man met een wijngaard.
De man gaat op reis en verpacht de wijngaard aan een aantal wijnbouwers. Op enig moment wil de man de vruchten van zijn investering zien en stuurt tot tweemaal toe een knecht om het geld op te halen. Nadat beide knechten zijn afgeranseld, stuurt de eigenaar zijn zoon. Je zou kunnen zeggen: daarmee stuurt hij zijn meest nabije. Maar de zoon wacht een afschuwelijke ontvangst en moet zijn komst met de dood bekopen. Met het oog op de context waarin Lucas 20 staat is het helder dat Jezus hier op zichzelf doelt. Op weg naar Jeruzalem wordt steeds duidelijker wat Jezus staat te wachten. De manier waarop Jezus er nu al woorden aan geeft en vooruitziet op wat komen gaat, doet je beseffen dat hier iemand spreekt die regie heeft over de situatie. Jezus weet wat er gaat komen, maar ontwijkt de situatie niet.
Zo wordt Lucas 20 een inkijkje op de weg die Jezus gaat om de toekomst te openen.

In deze lezing staat het toekomstige lijden centraal op twee manieren, een verwijzing naar het lijden van Jezus en de tekst uit Johannes 15: “Ik ben de wijnstok en jullie zijn de ranken. Als jullie in Mij blijven en Ik blijf in jullie, brengen jullie veel vrucht voort. Want zonder Mij kunnen jullie niets doen.” De rank en de druif horen bij elkaar, evenals het werken in de wijngaard bijdraagt aan deze verbinding.

Bij het bloemstuk werd een kaars aangestoken voor Oekraïne.