en fan blommen wurdst fleurich…

In ons kerkblad ‘Op ‘e Hichte’ staat iedere maand een redactioneel artikel. Hieronder vindt u die van april.

Soms probeer ik me voor te stellen hoe het zou zijn, als wij hals over kop ons huis en dorp moeten verlaten voor oorlogsgeweld. En dat we binnen een uur moeten kiezen, wat we meenemen – één koffer per huishouden. Aangekondigd is dat op rijksweg 32 straks bussen langskomen om ons op te pikken. Waarnaartoe? Geen idee. Chaos en paniek alom. Of en wanneer we hier terugkomen? Ook geen idee. Ondertussen horen we straaljagers over onze hoofden gieren en verderop de inslag van kogels en granaten. Flarden rook trekken over het dorp, hier en daar brandt het.

Voor ons een schrikbeeld, voor veel mensen uit Syrië, Oekraïne, Afghanistan en andere landen grimmige werkelijkheid. Ze zijn op de vlucht voor geweld en terreur, wanhopig op zoek naar een veilige plek. Waar die is en hoe die eruit ziet doet er op dat moment even niet toe, als ze het leven er maar vanaf brengen. Pas later, na dagen onderweg in een totaal vreemde omgeving, komen andere vragen. Waar gaan we naar toe, komen we terecht? Welke taal spreken ze daar, zijn we welkom? Kunnen we als gezin bij elkaar blijven?

Politieke vluchtelingen, ons land heeft een lange traditie van opvang van ontheemden uit landen waar het niet veilig is. Of het nu gaat om oorlogshandelingen van andere landen, terreur van eigen machthebbers of afwijkende meningen, velen vonden hier een veilig onderkomen.

Dat beeld is drastisch veranderd. Vooral door de enorme aantallen mensen op drift. Mensen zijn niet alleen meer op de vlucht voor oorlog en geweld, maar in toenemende mate ook voor honger en een uitzichtloos bestaan zonder perspectief in eigen land. Met als gevolg dat honderdduizenden mensen die hun heil ergens anders proberen te zoeken. De gevolgen en beelden zijn bekend: overvolle opvanglocaties, mensonterende toestanden, boten die kapseizen. In politiek en samenleving vliegen voor- en tegenstanders van de toelating van vluchtelingen elkaar in de haren. Ieder zoekt zijn of haar eigen gelijk. De een eist een toelatingsstop, de ander doet een beroep op medemenselijkheid. Wie heeft gelijk?

Ik kom er niet uit, ook niet met de Bijbel in de hand en dat knaagt aan me. Natuurlijk ben ik blij dat ook in onze dorpen vluchtelingen een plek hebben gekregen. Tegelijk begrijp ik, dat ons land onmogelijk de enorme toevloed van vluchtelingen kan opnemen. Maar wat dan wel? Is er een oplossing die mensen niet in de kou laat staan en tegelijk een uitweg biedt aan de botsende opvattingen in onze samenleving?

Arie

Lezen Johannes 20:1-18
‘Waarom huil je?’, vroeg Jezus.
(Johannes 20:15)

Waarom huil je?
Maria kan er nog niet toe komen het graf te verlaten. Waar zou ze heen moeten? Johannes vertelt dat ze staat te huilen. Herkenbaar toch? Het kan je zomaar overkomen bij het graf van een geliefde dat allerlei herinneringen bovenkomen. En dat het gemis je opeens te veel wordt. Terwijl Maria huilend vooroverbuigt in het graf, ziet ze twee engelen. Toen Petrus en Johannes in het graf
geweest waren, waren die er nog niet. Of zijn engelen soms alleen te zien door tranen heen? Op hun vraag waarom ze huilt, antwoordt ze dat dat is omdat haar Heer er niet meer is. Niets is er meer van Hem, zelfs zijn lichaam niet! Dan ineens is Jezus er. Maar Maria herkent Hem niet.
Zou ons dat ook niet kunnen overkomen? Ik denk het wel. Je kunt zo in beslag genomen zijn door je verdriet, je zorg, je eigen plannen, dat je Jezus zelf niet meer ziet of hoort. Maar dan is Hij dichterbij dan wij denken.
(ds. Jacco Overeem)

Nieuw leven
De dood overwonnen
Kleuren, geuren
Kringloop
Begin zonder eind

Vandaag ervaren we de stilte van het graf. Het is de dag tussen dood en opstanding.

Iedereen was in de avond welkom in de Sint Martinuskerk om te luisteren, te bidden en/of een kaarsje te branden rondom het kruis. Passiemuziek vulde de kerk.

De passiemuziek is nog vier weken te beluisteren via:  https://kerkdienstgemist.nl/streams/1520596.

De te horen muziek en een toelichting vindt u op:

Lezen Johannes 19:25-30
‘Vrouw, dat is uw zoon.’
(Johannes 19:26)
Een nieuwe familiekring Maria staat daar met haar verdriet tussen al die mensen die hun afkeer laten merken van die middelste kruiseling. Wat zal er allemaal door haar heen zijn gegaan, toen zij haar zoon zag lijden en sterven? En wat zullen de gevolgen vanaf deze dag voor haar dagelijks leven zijn?
Moet Maria straks weer terug naar Nazaret? Wat zullen de mensen zeggen als zij weer ‘thuis’ is? “Is het met Hem in Jeruzalem toch niets geworden?” Jezus ziet zijn moeder en heeft aandacht voor haar vragen. Oppervlakkig gezien gaat het in dit kruiswoord om een zorgzame zoon die er voor zijn overlijden voor zorgt dat hij als gezinshoofd een opvolger krijgt om zijn moeder te verzorgen. Maar er gebeurt meer. Vanaf het kruis worden nieuwe relaties tot stand gebracht. Rond het kruis van Jezus ontstaat een nieuw soort verwantschap in verbondenheid, voorbij de familiebanden, omdat we door Hem broers en zussen worden, kinderen van één Vader.
(ds. Jacco Overeem)

Ten hemel schreiend
Gekruisigde verlosser
Brenger van genade
Trouw aan ons

Jezus zei: ‘Doe maar meteen wat je van plan bent.’
(Johannes 13:27)
Judas vertrekt

Het was een opvallend gesprek aan tafel tussen Jezus en Judas. Alle andere discipelen waren erbij, maar behalve Johannes heeft niemand heeft het in de gaten. Trouwens, ook Judas zei geen woord.
Natuurlijk, het had anders gekund. Jezus had, toen Hij wist dat Judas Hem verraden wilde, het in de kring van de leerlingen aan de orde willen stellen. “Mensen, weten jullie wat er gebeurd is, Judas heeft een afspraak met het Sanhedrin gemaakt.” Je kunt raden wat er gebeurd zou zijn. Ze zouden verontwaardigd zijn opgestaan en Judas hebben beetgegrepen. Dat heeft Jezus niet gedaan. Maar toch heeft Hij Judas niet zomaar zijn werk laten doen. Hij heeft met hem gesproken. Bijna zonder woorden, vooral met zijn handen en ogen. Het antwoord van Judas was heel duidelijk: hij loopt de deur uit. Letterlijk en figuurlijk het donker in.
De duivel had hem dit ingegeven. Toch is het uiteindelijk Jezus die hem wegstuurt.
Hij voert ook in deze nacht de regie.
(ds. Jacco Overeem)

Zonder licht geen donker
Zonder liefde geen verraad
30 zilverlingen
Zonde

De voedselbank ondersteunt de mensen die het zeker niet ruim hebben in onze maatschappij. U kunt ook deze maand de voedselbank weer ondersteunen.

De tip van de maand april: Koffie en/of thee

Op zondag 07 mei staat de mand in de hal van de kerk. De voedselmand staat de hele maand in de supermarkt van ons dorp, de Centerrr (bij de kassa).

Met vriendelijke groeten van de diakenen

Jannie, Folkert, Nieske en Hannah

Het bloemstuk is een poort, aldus één van de kinderen tijdens de dienst.

Tussen de takken zijn allerlei geurende kruiden te vinden zoals lavendel, rozemarijn en eucalyptus. Deze groene kruiden verwijzen naar de zalving, de goede geuren. De buxus tussen de takken is een verwijzing naar Palmzondag.

Kostbare geuren
Voor die Ene
Is voor iedereen
Het goede doen

Leven uit geloofsvertrouwen
Troost beweegt de menigte om naar Bethanië te gaan.
Die beweging is nobel. Toch gebeurt er in het verhaal
iets wat daar volkomen haaks op staat. Jezus komt niet
om te troosten, Hij begint te praten over het leven. Hij
schuift de dood aan de kant en spreekt over tot leven
wekken. Jezus kan zo spreken omdat Hij zelf Opstanding
is. De boodschap van Jezus is dat niet het verleden onze
stemming aanvoert, maar het geloof in God. ‘Wie in mij
gelooft zal leven, ook als hij sterft.’ Het gaat hier om het
leven uit geloofsvertrouwen. Dat je, zelfs bij iedere dood,
toch weer opstaat dankzij dat vertrouwen.
(ds. Sytze Ypma)

Cirkel vol
Ogenschijnlijk dode bloemen
Zijn levende herinneringen
Liefde voor jou