Wie kent niet het bekende garagebedrijf Haaima in ons dorp. Menig dorpsgenoot heeft daar in de afgelopen jaren zijn of haar eerste automobiel aangeschaft. In de middag van de 28e april kwamen flink wat mensen uit Wirdum er achter dat Piebe Haaima een bijzondere collectie Peugeots heeft verzameld. En wij mochten dit museum bekijken.

Er moesten extra stoelen worden geplaatst om alle bezoekers te laten zitten. Na koffie met oranjekoek vertelde Piebe over de oprichting van autobedrijf Haaima en de ontwikkeling tot een Haaima Hylkema Peugeot. En hij vertelde prachtig over de bijzondere auto’s waar wij tussen zaten. De auto’s en andere zaken konden wij daarna bekijken waarbij Piebe en Jochum Hoekstra heel veel vragen konden beantwoorden.

Ook kregen wij de kans om het Orthopedisch Schachtenatelier van Anita Tilkema te bekijken. Gepassioneerd vertelde ze over het ontwerpen van goed en mooi orthopedisch schoeisel. Handwerk dat nog maar in een paar ateliers wordt gedaan.

Na afloop kregen Piebe, Jochum en Anita een flink applaus voor de gastvrijheid en uitleg.

Deze middag was een bijzonder mooie afsluiting van dit seizoen van bijeenkomsten georganiseerd door PKN/UVV van Wirdum.

1. Wy binne meiinoar in ryk ferskaat fan blommen
lykas in prachtich maitiidsboeket.
De winter is fan ús gongen, de maitiid is kommen,
fan it simmerskoft ha we no wol ferlet.

2. Sinne en wille kin folle tille” dat wie dit jier ús tema.
Wat wisten wy derfan hoe’t it jier ferrinne soe.
De koroanatiid frege in hieltyd kreatyf oanpassen fan ús skema,
liet ús spontaan sykje, net nei hoe’t it moast, mar nei hoe’t it koe.

3. Fan ús aktiviteiten is mear slagge dan je miskien foar mooglik hâlden.
En dan hawwe we it noch net oer wat der ek noch spontaan te belibjen wie.
Twa kear – mei mûlkapkes noch op en ôf – ús favorite lieten hjir sjonge mei jongen en mei âlden.
Op in neimiddei in Nicolaestsjinst yn Swichum en neiprate oer wa’t no mear fan Maria of fan Martha hie…

4. In protte tsjinsten noch mei in lyts ploechje en op oardel meter ôfstân,
mar online wienen we samar mei folle mear..
We hawwe it wol wat dreech mei alle beheinings hân
mar it libben naam wer in kear…

5. It slotstik fan de sneinsskoalle wie de musical op Earste Krystdei en de Palmpeaske-ontmoetingskerk op de doarpsskoalle wie sa besûnder en nij. Lees verder →

Op peaskemoarn om 06.00 oere klonk lied 216 oer it tsjerkhôf by de Sint  Martinustsjerke yn Wirdum. (Wize: “Moarning has broken”)

Dit is in moarntiid as oait de earste
’t Liet fan ‘e klyster makket God grut.
Tank foar it sjongen, tank foar de moarntiid,
beide ûntspringe nij oan it wurd.

Dau oer de ierde, sinne fan boppen,
hearlike hôftún, rook fan alear.
Tank foar de beammen, blommen en fruchten,
al wa’t hjir omrint, moetet de Hear.

Dei fan myn libben, ljocht foar myn eagen,
ljocht dat al fonkele dêr’t Eden lei
Priizgje yn ‘e moarntiid, God foar syn skepping,
priizgje bliermoedich syn nije dei.

Johannes 20:1-18
Waar de toekomst gesloten leek door de dood van Jezus, wordt deze op de Paasmorgen weer helemaal opengelegd. De Heer is opgestaan! En daarmee lijkt alles gezegd. De puzzelstukjes vallen op z’n plek. De stappen die we de afgelopen zes weken hebben gezet hebben ons bij de vreugde en verwondering van de volgelingen van Jezus gebracht. Het einde werd een nieuw begin, van waaruit we ons richten op de toekomst.

Een nieuw begin, een nieuwe lente. De groene takkenconstructie wordt bloeiend. Bloesems, tulpen, narcissen: de schikking bloeit.

De kaars werd aangestoken voor de slachtoffers in Oekraïne en al die andere plaatsen waar geweld en onrecht heerst.

Vandaag ervoeren wij de stilte van het graf. Het is de dag tussen dood en opstanding.
De kerk was open tussen half acht en acht uur in de avond.
Je kon bidden en/of een kaarsje branden rondom het kruis. Passiemuziek vulde de kerk.

We luisterden naar muziekfragmenten, voor vandaag zorgvuldig gekozen door Sándor Weerstra. Ze spreken in de stilte hun eigen taal…  

De muziekfragmenten en een toelichting kunt u bekijken op: 19.-april-16.-stille-zaterdag.-1

En u kunt de afgespeelde muziek nog vier wegen beluisteren via:  https://kerkdienstgemist.nl/streams/1520596.

Johannes 18:1 tot 19:42
Op deze dag lezen we vanaf de gevangenneming van Jezus in hoofdstuk 18 tot de graflegging waarmee hoofdstuk 19 eindigt. Bijzonder aan dit gedeelte is dat er een aantal keren wordt gesproken over dat het zo ‘zou gebeuren’ en dat Jezus zich ten volle bewust is van wat er gaat komen (18:4,9, 11). De beker die de Vader hem heeft gegeven, die kan en wil Jezus niet aan zich voorbij laten gaan. En zo krijgt het gedeelte, ook voor ons als lezers in 2022, een dubbele laag. Aan het einde van hoofdstuk 19 lijkt met het graf ook de toekomst gesloten. Houdt het hier op? Een mengeling van verslagenheid en verwachting. Jezus wist wat er ging komen, maar was dit dan de bedoeling? Het eerder door Jezus uitgesproken beeld van het zaad in de akker dat eerst moet vergaan voordat het vrucht kan dragen, wordt hier ten volle werkelijkheid. De toekomst lijkt dicht. Of ligt in het graf het nieuwe leven toch al besloten?

Bij Goede Vrijdag hoort het kruisteken waarmee we de kruisiging gedenken. Aan de groene takkenstructuur is een aantal takken horizontaal toegevoegd, zodat er een Latijns kruis is ontstaan. De verticale lijnen symboliseren de verbinding met het spirituele, de vervulling. De horizontale lijn in het kruis het aardse leven, het leven dat door zal gaan zoals het zaad in de akker. In de schikking worden vijf rode of paarse anemonen geplaatst, teken van het lijden en de rouw.

De kaars bij het bloemstuk werd aangestoken voor de slachtoffers van geweld en onrecht in Oekraïne en al die andere plaatsen in de wereld waar mensen lijden.