Het leven is gegeven, we ontvangen het met elke ademtocht.
Januari is vaak de maand van de goede voornemens, of beter gezegd: van het nu éindelijk eens echt doen wat je je voorgenomen had. Want zeggen is één, doen is echt een tweede.

Het leven is gegeven, we ontvangen het met elke ademtocht.
Zien we dat ook zo? En hoe gaan we dan met dat kostbare cadeau om? En niet alleen met ons eigen leven, maar ook met dat van andere mensen, van plant en dier? Zéggen dat de natuur ons heel wat waard is, is nog niet hetzelfde als dat ook in praktijk brengen.
Meer dan ooit worden we geroepen tot duurzaamheid. Tot een andere manier van omgaan met de schepping, met het leven. Want zoals we daarmee omgaan, gaat het niet langer. Dan wordt onze aarde volkomen uitgewoond, en raken haar bronnen uitgeput. Dan wordt het leven bedreigd op een onherstelbare manier.

Het leven is gegeven, we ontvangen het met elke ademtocht. Lees verder →

Vandaag, 27 januari, 75 jaar geleden werd het vernietigingskamp Auschwitz bevrijd door de Russen. Er waren 8000 overlevenden. Er zijn ongeveer 1,1 miljoen mensen vermoord.

Iedere dag worden meerdere korte berichten getwitterd op @AuschwitzMuseum. Elk bericht gaat over één mens. Op 26 januari werd dit bericht geplaatst:

26 January 1937 | Dutch Jewish girl Esther Polack was born in Amsterdam. She arrived at #Auschwitz in a transport of 1,010 Jews deported from Amsterdam on 28 July 1942. She was murdered in a gas chamber at the age of 5.

Dat we niet vergeten..

In de binnenstad van Koblenz is de Citykirche am Jesuitenplatz. Voor de kerk staat een bord dat de kerk open is.. Tsjerkepaad in Duitsland.

De jezuïetenkerk St. Johannes de Doper, tegenwoordig ook bekend als de stadskerk, is een filiaalkerk van de katholieke parochie St. Kastor in Koblenz. Het staat op de plaats van de 17e-eeuwse kerk op Jesuitenplatz, verwoest in 1944, naast het voormalige jezuïetencollege, waarin tegenwoordig het stadhuis van Koblenz is gevestigd. De patroon van de kerk is Johannes de Doper.

Van binnen is het een prachtige kerk. Het straalt rust uit met in het koor een prachtig beeld van Jezus. De symboliek hoef je niet uit te leggen.

Er is geen weg naar vrede op weg naar de veiligheid.
Voor vrede moet je durven, dat is een groot risico
en er is nooit zekerheid.
Vrede is het tegenovergestelde van veiligheid.
Zekerheid eisen betekent wantrouwen hebben
en dit wantrouwen leidt op zijn beurt tot oorlog.
Zekerheden zoeken betekent zichzelf willen beschermen.
Alleen uit de vrede
tussen de mensen
kan de grote vrede
waar we op hopen
ooit ontstaan.

Dietrich Bonhoeffer (1906-1945)

Mozes gie werom nei syn minsken. Se wienen hiel stil doe’t er tsjin har begûn te praten.
Dit sei er: ‘Hjir ha ik se by my. Se stean yn stien beitele. It binne tsien regels, dêr moatte jim it mei dwaan. Der falt mei te libjen. De regels dy’t ik by my ha, binne gjin spulregels fan wat mei en wat net mei. It binne leefregels fan wat kin. It is in soart útnoeging fan God om mei te dwaan mei wat God leaut dat de minsken kinne. En dat sil net maklik wêze. Mar it giet derom datst leauwen bliuwst dat is sa kin. Lústerje goed, want dit seit God:

1. Ik bin de Hear, jim God. Ik ha jim frijmakke út in ûnfrij lân. Hâld jim dan ek oan jim befrijer. En soargje derfoar dat jim frij bliuwe fan oare goaden.

2. Besykje My net út te tekenjen. Dat wol ek sizze datst net beweare meist, datst wol krekt witst hoe’t God is en hoe’t Hy derút sjocht.

3. Neam myn namme net by dingen dêr’t Ik net mei te meitsjen ha wol. Dat wol sizze datst foarsichtich wêze moatst mei dat wurd God.

4. Fier ien dei yn ‘e wike as myn dei. Dat wol sizze dat it in frije dei is. Op sa’n dei moatst alle minsken dy’t foar dy wurkje, frij jaan. Lees verder →

“Alweer een jaar voorbij”, ik hoor het mezelf en anderen zeggen bij de overgang van het oude naar het nieuwe jaar. “Waar blijft de tijd, het is net of de tijd steeds sneller gaat”, ook zoiets. Naarmate ik ouder word, houdt het verstrijken van de tijd me vaker bezig. In mijn jeugd keek in ernaar uit om 16 jaar te zijn: dan mocht je een brommer besturen. Op mijn 15e werd ik nog in Jirnsum bekeurd voor het rijden op een solex. Ook toen ik een jaar of 16 was kon de tijd me niet snel genoeg gaan: op de magische leeftijd van 18 mocht je immers op rijles, naar de bios voor films van boven de 18. Zo rond m’n 30ste veranderde mijn kijk op tijd – toen hoefde het voor mij niet meer zo snel. Maar het was wel steeds zo dat je bij verjaardagen nog lang kon zeggen, dat je nog niet op de helft was. Bij 50 werd ook dat anders. Lees verder →

1. Ruimte geven en goed luisteren.
2. Echte aandacht en doorvragen.
3. Samenvatten wat de ander zegt.
4. De tijd nemen.
5. Gesprek niet over willen nemen.
6. Geen oordeel vellen.
7. Oogcontact hebben.
8. Positieve instelling zelf hebben.
9. Nivea: niet invullen voor een ander.
10. Een borrel of een goed glas wijn.

“Neem de tijd, want er komt een tijd dat je geen tijd meer hebt”.